Een boek van Bob Mendes, 'Bloedrecht', doet mij al lezende terug denken aan de tijd van mijn laatste jaar college. De leraar Nederlands gaf ons toen wat les over het Zuid-Afrikaans. Het einde van bovenvermelde detective speelt zich af te Johannesburg, één van de meest gewelddadige steden van Zuid-Afrika. Deze, met ons Nederlands verwante taal, doet mij altijd aan zachtheid denken. De klanken zijn geraffineerd, de zinsbouw en de vervoegingen zijn eenvoudig, de klanken klinken me zeldzaam erotisch in het oor. Ik ben alras op het Internet op zoek gegaan naar wat poëzie. Ik zou graag deze taal meester zijn, maar dat wordt waarschijnlijk een moeilijke opdracht. Toch lees ik in het vervolg wat meer van deze Zuiderse gedichten.
In de zachtheid
van een taal
liggen beelden,
ze hangen aan
de takken van de
letters, woorden
worden twijgen,
ze wiegen in de
zwoele bries
van de wereldwind:
ik woon tussen
de zinnen.
