Hoppeklokken

Na het overlijden van beiaardier Aimé Lombaert vorig jaar, kwam de plaats op de beiaard in de Poperingse Sint-Bertinustoren vrij. Door het stadsbestuur werd een examen uitgeschreven (waarvoor ik een nieuwe compositie voor carillon componeerde: Variaties op het hoppelied 'Als wij de schoenen tatsen') en uit drie kandidaten werd ik als beste optie uitgekozen. Samen met Geert Stubbe ben ik al beiaardier te Ieper maar om een eigen toren te 'bezitten' (zo noemt men dat in de klokkenwereld), geeft dat toch wel een apart gevoel. Fier en trots ben ik dus dat ik de titel van Poperingse stadsbeiaardier mag voeren. Al ras maakte ik reeds een kleine website rond het instrument. In de komende weken en maanden wordt die nog wel aangevuld.

Beschaamd

Een klein boekje is me gratis via het Boekenfestijn van enkele weken terug te Kortrijk in de schoot gevallen. In die grote hal lagen die boeken die met een bon te krijgen waren, in een verre hoek. De keuze liet ik bij mijn vrouw die daar een beter oog voor heeft. Soms is een cover nietszeggend maar deze viel op door haar onopvallendheid. Het item op de voorpagina is een foto van een bronzen of stenen beeld. Het stelt een vrouw voor die haar kapsel schikt. Het gelaat is wat verborgen maar toch merk je in de gestolde blik een soort geconcentreerde gelatenheid voor de dingen op. Op haar kleed ontwaar je met moeite wat runen, gekraste tekens, uit de dierenriem? Het boekje is van Chaja Polak en het heet 'Stenen halzen'. Het handelt over het verwerkingsproces (wellicht ook van de schrijfster zelf) van opgelopen wonden in Duitse concentratiekampen. Het verhaal wordt degelijk en zeer compositorisch verdeelt over een viertal vrouwen. Prachtig hoe elke zin bijna poëzie lijkt. Het dient geheel kalm en traag gelezen te worden. Na enkele maanden afwezigheid in de bib, ben ik op zoek gegaan naar meer van haar.