Oudejaar

Op dit laatste tijdstipje van 2008, tracht ik het kunstmatige gevoel van een eindpunt te overstijgen door vooruit te kijken. Raar toch hoe een mens door getallen zich kan laten begrenzen. 31 december is natuurlijk een dag als een andere en 1 januari is dat ook. Toch moeten we na 365 dagen (of soms eentje meer) een inventaris opmaken en beloven het de volgende keer beter te doen. Het getal 2009 zegt me nog niets, op zich is het ook nietszeggend. 2010 voelt dan weer beter (omdat 20 het dubbele is van 10 of omdat een spanne van 10 jaar een mooier afgespannen geheel is?). Iedereen verwacht wat opbloei (financieel en beursgebonden) en toch voorziet men een verdere ecenomische daling. Wordt het weer iets vol ups en downs? Waarschijnlijk wel...

't Eigen Hert

'Ik heb de liefde lief gehad' is een biografie over het leven van Alice Nahon, door Manu van der Aa. Het enige dat ik van haar ken is natuurlijk dat gedicht over het kijken in het eigen hart. In het voorwoord wordt al aangegeven dat sedert haar dood in 1933, er een misvatting bestaat rond haar levensstijl. Hoe een mensenleven gemanipuleerd kan worden. Het boek begint bij haar geboorte in 1896. Dat is meer dan 100 jaar geleden en ongewild betrek ik dit dan op mijn eigen familie. Mijn grootmoeder langs moeders kant werd geboren in 1898. Ze wroette gans haar leven in de aarde. Ze wist niet beter en ze wilde niet beter. We noemden haar 'memei' en onze grootmoeder langs mijn vaders kant, 'dander memei'. Nu, zij was dan ook een geheel andere persoonlijkheid... Het dagelijks leven zag er toen warempel gans anders uit. Via het verhaal van Nahon en de prachtige foto's uit die tijd, is het plezant om de tijdsgeest op te snuiven. Toch zal er waarschijnlijk een groot hiaat bestaan hebben tussen het kunstenaarsleven in de Antwerpse metropool en het boerenleven in de Westhoek.

Zand

De kerstvakantie is een ketting van volle dagen, ze glijden als zand tussen je vingers je hand uit. Tch kan ik hier en daar wat tijd sprokkelen om te lezen, zo kon ik 'De thuiskomst' van Enquist beëindigen. Een sterk verhaal over sterke mensen in een sterke tijd. Maar ook Enquist bouwde in dit boek een sterke roman omheen deze feiten. Het leven van de vrouw van ontdekkingsreiziger, James Cook, was ook een verglijding van zandkorrels...

BiB

Al heel het jaar 'BiB': Boel in België...

Trofee

In januari 2009 wordt me de Cultuurtrofee van de Stad Ieper toegekend. Het betreft een jaarlijkse uitreiking voor een verdienstelijke persoon of vereniging die voor het cultureel leven van de stad uit wist te blinken. Het parochiaal zangkoor had me voorgedragen en de Stedelijke Culturele Raad wist me vinden tussen de vijf ingediende kandidaturen. Natuurlijk stemt het je ergens trots en streelt het je ego. Het is geen eindpunt, eerder een duwtje in de rug die me verder laat gaan op de ingeslagen weg.

Kistboeken

Ik zit midden in wat lectuur van Anna Enquist: na 'Contrapunt' en 'De ijsdragers' ben ik nu begonnen aan 'De thuiskomst'. Na het boek over de Goldbergvariaties van Bach, het verwerken van de vlucht van een dochter schrijft Enquist weeral over de dood in het leven van de vrouw van zeevaarder James Cook. Vooral de relatie tussen ouder en kind staat centraal en overal klinkt het strijkkwartet van Schubert 'Der Tod und das Mädchen' op de achtergrond. Het zijn boeken als doodskisten, je laat er iets in achter. Na het wat moeilijk te lezen contrapunt, was 'De ijsdragers' een verademing. Hier komt de schrijfster op kruissnelheid en laat ze een verhaal ademen. Ik hoop dat dit ook kan in dit laatste boek over het wedervaren van een vrouw met een wat moeilijke, stugge echtgenoot en het verlies van al haar zes kinderen.