Velodroom

Van tijd tot tijd haal ik mijn stalen ros uit de stal en peddel graag eens een eindje door het omliggende landschap. Fietsen is als wandelen maar dan toch ietsje anders. Het ritme van het landschap is nadrukkelijker aanwezig, je glijdt als het ware door de akkers om je heen en je registreert beter de grote lijnen. De koude wind verfrist ook je hersenpan, ideëen vallen binnen, je wordt er gewoon rustig van. Dromen vormen zich als cirkels achter je ogen. (Feit is dat je ook nog oplettend genoeg moet zijn om geen dwaze dingen te doen in het verkeer.) De einder speelt ook een speciale rol, het geeft een eindpunt aan maar is toch relatief veranderlijk. Het denken en dromen past zich aan aan de grafiek van de omgeving. Een zalig gevoel als je thuis komt, als de lome benen tot rust komen en je in de zetel kunt namijmeren over de afgelegde weg en de opgedane herbronning.