22 december 2006

Gracieuze stilte

Ik passeer veel langs de vaart Ieper-Komen. Bijna altijd gaat mijn oog op zoek naar een eventuele aanwezigheid van een reiger. Die staat daar dan stokstijf in standbeeldhouding langs de oever. Hij (of zij) is de dood in eigen persoon, hij haalt de vissen definitief uit hun eigenzinnige wereld. Plots en genadeloos slaat hij dan toe. Toch is deze harde overlever de gratie zelve. Kalm wiekt hij zich een weg boven de daken. Zijn vleugelslag is een heel trage metronoom voor het melos in mijn hoofd. Enkel zijn stelten passen niet in het plaatje.

Reiger

Tot en met haar rok
Staat ze traag
In het nat.

In een kus
Streelt ze de waterlijn
En omhelst haar
Prooi.

Even had ik
Bijna niets gezien,
In slowmotion
Verplaatst ze
Een poot.