15 juli 2008

Kabbelend

Dat boek van Mulisch is taai. Ik lees elke dag zo'n 20-tal bladzijden en vorder dus traag. Een slak zou zich er vlugger doorheen worstelen. Het weegt ook zwaar wat het betrekkelijk onhandig maakt op de hometrainer of op de leesbank aan de voor- of achterdeur. Het ganse verhaal wordt ongewild doorspekt met de filosofie van Sartre die ik ook aan het lezen ben. Ondertussen vallen allerhande muzikale flarden door de mazen van mijn vakantienet. Componeren zit er met mondjesmaat in, orgel- en beiaardactiviteiten daarentegen zijn veeltallig aanwezig. Van dichten komt de laatste tijd niets meer in huis. Misschien zit ik wel te verlangen naar een klein reisje, het moet niet ver te zijn of lang te duren, even de kop in een andere streek en terug is al genoeg. Even weg van getroubleerd Belgiƫ, van de hype rond de aifoon en straks de djeefoon ook al. Wat een mens al niet nodig heeft...