20 april 2009

Om muren

Af en toe lees ik eens de krant (De Standaard) in het echt en niet online. Dit gebeurt meestal in het weekend en dan worden de verschillende delen (want dat exemplaar bestaat uit vele onderdelen) over de dagen van de week verspreid. Vandaag viel mijn oog op een artikel over moderne afzondering. Mensen zoeken plaatsen op die ommuurd worden door prikkeldraad, zijn dus bang en gaan apart wonen. De Engelse taal heeft daar een woord voor: 'gated community'. In Zuid-Afrika, Amerika en Dubai komen zo ganse stadsgedeeltes onder constante controle te staan. Charlotte Lybeer maakte er fotoreportages over.

Gated community

Gelukkig leven we

Allemaal in

Een gele onderzeeër,

De plaatsen zijn wel

Beperkt, haringen willen

Geen ton maar boter

Bij de vis.


Het

Virtuele woord voor

‘poort’ is ‘poort’ en

Meestal staat ze

Wagenwijd open

In het woordenboek

Van een averechts

Getto.

16 april 2009

Tussen klokken

Vandaag voor de eerste keer als stadsbeiaardier de toren beklommen van de Sint-Bertinuskerk te Poperigne. Mijn wapens waren 4 sleutels aan een houten klokje als sleutelhanger. Mijn zoon Jan was mee om enkele foto's te schieten. De klokkenkamer is ruim genoeg maar er was te weinig licht (te veel regenwolken). Buiten onder de klokken was er meer licht maar minder ruimte. Je moet je er klein maken tussen alle draden en verbindingen. Toch is het er knus tussen die bronzen monden die door hun zwaarte rust uitstralen (4380 kg in totaal). Op de klim de trappen geteld: 204 stuks. Tijdens het verlaten van de kerk zijn we nog even gaan piepen bij de orgelbouwers van firma Schumacher uit Eupen die het gerstaureerde orgel aan het opzetten zijn. Hun taaltje is een amalgaam van Duits en Frans, erg sappig. Het wordt een kolos met voorwaar een 32-voets register in de dispositie. Het instrument zal op het einde van dit jaar terug kunnen spelen na een inactiviteit van meer dan 15 jaar.

12 april 2009

Hoppeklokken

Na het overlijden van beiaardier Aimé Lombaert vorig jaar, kwam de plaats op de beiaard in de Poperingse Sint-Bertinustoren vrij. Door het stadsbestuur werd een examen uitgeschreven (waarvoor ik een nieuwe compositie voor carillon componeerde: Variaties op het hoppelied 'Als wij de schoenen tatsen') en uit drie kandidaten werd ik als beste optie uitgekozen. Samen met Geert Stubbe ben ik al beiaardier te Ieper maar om een eigen toren te 'bezitten' (zo noemt men dat in de klokkenwereld), geeft dat toch wel een apart gevoel. Fier en trots ben ik dus dat ik de titel van Poperingse stadsbeiaardier mag voeren. Al ras maakte ik reeds een kleine website rond het instrument. In de komende weken en maanden wordt die nog wel aangevuld.

Beschaamd

Een klein boekje is me gratis via het Boekenfestijn van enkele weken terug te Kortrijk in de schoot gevallen. In die grote hal lagen die boeken die met een bon te krijgen waren, in een verre hoek. De keuze liet ik bij mijn vrouw die daar een beter oog voor heeft. Soms is een cover nietszeggend maar deze viel op door haar onopvallendheid. Het item op de voorpagina is een foto van een bronzen of stenen beeld. Het stelt een vrouw voor die haar kapsel schikt. Het gelaat is wat verborgen maar toch merk je in de gestolde blik een soort geconcentreerde gelatenheid voor de dingen op. Op haar kleed ontwaar je met moeite wat runen, gekraste tekens, uit de dierenriem? Het boekje is van Chaja Polak en het heet 'Stenen halzen'. Het handelt over het verwerkingsproces (wellicht ook van de schrijfster zelf) van opgelopen wonden in Duitse concentratiekampen. Het verhaal wordt degelijk en zeer compositorisch verdeelt over een viertal vrouwen. Prachtig hoe elke zin bijna poëzie lijkt. Het dient geheel kalm en traag gelezen te worden. Na enkele maanden afwezigheid in de bib, ben ik op zoek gegaan naar meer van haar.