21 maart 2009

Nieuw instrument en co

Enkele weken terug kon ik melden dat een nieuw instrument op komst was. Wel, het is er nu. Het Johannusorgel staat op dezelfde plaats waar mijn vorig exemplaar stond. Toch heeft het wat meer plaats nodig. Het corpus is wat groter en er staan nu 2 externe boxen naast. Het wordt een hele opdracht om het helemaal te leren kennen en om alle 48 registers die nogmaals in 3 verschillende orgeltypes passen, te leren onderscheiden. Na enkele maanden komt Stefaan Delobelle van het Kortrijkse orgelhuis nog eens langs om mijn intonatiewensen aan te brengen. Elke vrije minuut breng ik erop door. Mijn concertrepertoire voor dit jaar zal zeker goed geoefend raken. Deze middag nog hadden we samen met het danskoppel (Lonkce - Isbeau) voor het eerste concert van onze orgelkring, een repetitie in de kathedraal. Het deed me plezier weer eens op dat grote orgel te kunnen spelen. Ook bezochten we het barokorgel op de zolder van de sacristieën dat Stefaan Loncke en zijn vader aan het opzetten zijn. Het wordt een mooi instrument met een stevige intonatie. Daar houd ik van. Hetgeen ik van het oude instrument dat jaren terug in de Ieperse St.-Niklaaskerk stond, nog weet, verbleekt bij wat het nu zal worden. Deze week was zeker een muziekweek. Op donderdag had ik nog een klein praktijkexamen voor de aanstelling van een nieuwe beiaardier van de stad Poperinge. De beiaard hangt er in de St.-Bertinuskerk van waaruit je een mooi zicht hebt over de stad. Moge de beste winnen... Tevens ontving ik wat partituren van oud-Poperingnaar Ghislain Pouseele (zie foto). De voorstelling van de jaarlijkse beiaardbrochure gaat door te Harelbeke en ik wil er een compositie brengen van de ex-carillonneur van de Leiestad. Wellicht valt mijn oog op een Fughetta over het volkslied 'Een uil die op de peereboom zat'.

Leesvoer

Na enkele maanden van non-activiteit ben ik toch weer aan het lezen geraakt. In 'De stille revolutie van Mary' voor Geert Van Maele wordt het Brugge van rond 1800 in beeld gebracht. Een Engelse non ontpopt er zich tot burgervrouw met moderne ideeën. Haar emotioneel leven krijgt het hard te verduren als ze niet kan kiezen tussen verschillende manspersonen. Het ganse verhaal speelt zich af in de naweeën van de Franse Revolutie. Ik had al snel weer de leessmaak te pakken en nu wordt een boekje (Portretten en een oude droom) van Kader Abdolah verorberd. Deze Iranees die momenteel in Nederland woont, is een zeer poëtisch schrijver. Het boek beschrijft zich als een droom in de werkelijkheid (of omgekeerd). Vele personages lopen door elkaar of hebben een dubbele bodem. Het relaas van een reis naar Zuid-Afrika moet traag gelezen worden. Naar binnen schrokken doet deze roman vooral oneer aan.