31 juli 2008

Feminien

Ik heb het boekje van Mulisch 'Twee vrouwen' in tgv-snelheid uitgelezen. Ik zat eerst even op zijn 'Stenen bruidsbed' maar dit leek voor mij onbegonnen werk. Na een zeventigtal bladzijden moest ik er de brui aan geven. Het onderwerp (het bombardement uit WO II op Dresden) leek me wel wat maar de schrijver bleef te lang dralen. In de lesbische roman daarentegen lokte hij me wel uit mijn hok. Het boek zit vol spitsvondigheden op gebied van taalgebruik en compositie. De lezer staat soms danig op het verkeerde been en het blijft tot op het eind een triller . Spijtig dat het dan zo snel uitgelezen is...