24 januari 2007

Wit


Sommige dagen zijn meer met muziek gevuld dan andere. Gisteren begon het met een slakkengangetje maar al ras moest ik de teugels vieren. Ik kon me al vlug vastscharen aan de mooi gevormde manen van een witte Madonna en kon ik hoppeliederen gaan meeneuriƫn op het ritme van deze maangodin. Op de avond nam ik prestissimo het stalen ros ter vergroting van het Venetiƫ van het Noorden. Daar hoorde ik de broodsnijmachine van Haydn en een vliegenmepper van Stravinsky. Trompetgeschal bleef mijn oor bevolken tot na een bodemloze slaap. Een Dame Blanche bereed haar nachtelijke bezemsteel en nestelde zich in een Westhoeks sneeuwveld vol open luchten. De maan stond zwanger een wolkje te strelen. Een wit cadeau omsluierde mijn ontwaken en had onze Chinese Dame aan haar garderobe doen denken. In de coulissen staat Hebe (een kind van Yvonne Serruys) nog op het netvlies van mijn herinneringen gebrand.

Wit
ligt ze
te hijgen,
voldaan
na de
val.