16 januari 2007

De Windfee


Via een winderige Diksmuidseweg in Esen geraakt. Daar onze voorzitter van de orgelkring uit zijn bed gejengeld en op naar de kerk. Ik had er een afspraak met de windfee van dienst, Ilse Vromans. Voor haar schreef ik een werkje voor altfluit en orgel, 'La Fée du vent', te creëren op 16 juni van dit twaalfmaandenjaar. Na veel windgeluiden, ging ik nog even met het blonde tovervrouwtje mee naar haar huis, kwestie van de koude vingers op te warmen met wat rustige koffie. Michel, haar vriend, had een voorraad koekjes mee en al babbelend kwam deze contrabassist op zijn dada, het arrangeren en componeren van heuse liefdesliederen aller landen. Ishtar, een Babylonische liefde, is zijn huisorkest. Na deze sprookjesuren, vlinderde ik langs mooie binnenwegels terug naar huis, deed even mijn hoed af voor de Zarrense windmolen en reed, wind achter, op de kar van Aeolus mee.

Een toverstaf
klappertandt
gapende spleetjes
en vult een grijs
windgebit, een kind
zwaait gezwind
de haren, haar hoofd
wiegt op de wagen
van een fee
mee.