28 januari 2007

Hup Tia


Gisterenavond heb ik Tia Hellebaut haar indoor Belgisch record zien springen. Het is een trage sport, Linley en Havers dienden even te wachten vooraleer ze hun speurneuzen konden snuiten. Maar het loonde de moeite. Hoogspringen is vooral technisch: concentratie, aanloop, afzet... Alles dient tot in de puntjes te kloppen. Het mooiste moment is als de lat natuurlijk blijft liggen (of even natrilt). Op dat moment zie je de atleten een soort heupzwengel uitvoeren, de heup kantelt als het lichaam de grond verlaat, om evenwijdig met de lat te kunnen passeren. Als Tia erover gaat en de sprong geldig is, geeft ze ons van vreugde nog een heupzwengel mee op de mat.

Ik klim, ik klim
en zie een glimp
van een klimmende
lat in aanslag op
mijn gehaaste lijf.

Ik geef geen
krimp en span
de lucht tot
zwijgen.

Plof... een
mat ontvangt mijn
extase en zegt me
dat ik vloog.