23 oktober 2007

Balthazar

Vandaag weeral 2 uur wezen spelen op het nieuwe instrument. Het heeft een heel eigen aard, de aard van een windmachine. Je kunt het niet rapper doen spelen dan het speelt en het leert je bescheidenheid. Zo voel je echt wat romantische orgel- en harmoniummuziek in wezen is. Ook testte ik het tutti, alle registers open dus, dit om de sterkte van de blaasbalg te bekijken. Alle 10 de vingers op lage noten en afwachten: goed, de spanning bleef en de noten kregen genoeg luchtdruk. Toch kwamen 2 kleine kinderziektes de kop op steken, of de voet, want ze manifesteerden zich in het pedaal. Het instrument is me dunkt veel te lang onbespeeld gebleven. Nu ik er voluit op doorgeef, komen die mankementen sowieso aan het licht. Maar wat een luxe en speelplezier...

Deze zachte
windkrater blaast
troost in mijn
oor, het zuigt
me aan tranen
leeg.