03 januari 2007

România


In mijn jeugd (die overigens een heel aangename geweest is), had ik een idée fixe. Als het echt slecht ging en we zagen geen uitweg meer, dan zouden we weglopen. Niet zomaar doelloos, neen, we zouden naar Roemenië gaan, echt waar. Vraag me niet waarom, dat was gewoon zo, niets aan te veranderen. Gisteren zag ik de documentaire op Canvas 'The last peasants'. Naar aanleiding van de toetreding tot Europa, toonde men het verhaal van enkele boeren, die graag West-Europa zouden bereiken om er een beter bestaan op te bouwen. Een groot contrast werd blootgelegd tussen het dagelijkse plattelandsleven en de realitiet in onze streken. De droom van elke landbouwer scheen een ticket naar Parijs te zijn. Velen konden ook de overstap maken, anderen strandden op de heenreis. Conclusie was dat er in het Westen wel welvaart kon bekomen worden, maar altijd aan een hoge prijs, misschien wel een té hoge. A propos, wij zijn ook nooit in Roemenië geraakt. De heenreis werd nooit aangevat: gezond boerenverstand?