31 december 2006

In die sagtheid


Een boek van Bob Mendes, 'Bloedrecht', doet mij al lezende terug denken aan de tijd van mijn laatste jaar college. De leraar Nederlands gaf ons toen wat les over het Zuid-Afrikaans. Het einde van bovenvermelde detective speelt zich af te Johannesburg, één van de meest gewelddadige steden van Zuid-Afrika. Deze, met ons Nederlands verwante taal, doet mij altijd aan zachtheid denken. De klanken zijn geraffineerd, de zinsbouw en de vervoegingen zijn eenvoudig, de klanken klinken me zeldzaam erotisch in het oor. Ik ben alras op het Internet op zoek gegaan naar wat poëzie. Ik zou graag deze taal meester zijn, maar dat wordt waarschijnlijk een moeilijke opdracht. Toch lees ik in het vervolg wat meer van deze Zuiderse gedichten.

In de zachtheid
van een taal
liggen beelden,
ze hangen aan
de takken van de
letters, woorden
worden twijgen,
ze wiegen in de
zwoele bries
van de wereldwind:
ik woon tussen
de zinnen.

Silvester

We staan in
de wachtkamer van
een eenling, de
geboorte laat
niet op zich wachten,
de valreep is
een enkele dag
.

De hangbrug
valt straks onherroepelijk
dicht, de naam van
de boreling is
een geluksgetal.

30 december 2006

Beeld


Soms weet je vooraf al hoe iemands huis eruit zal zien, hoe het interieur zal aanvoelen. Sommige mensen stralen dit gewoon uit. De kleren maken de man, of zeg me met welke auto je rijdt en ik zeg je wie je bent. 'Je bent wat je eet' is ook zo'n boutade. In deze tijd is het zelfs de kerstman die je facade van je huis decoreert. Toch heb ik soms het gevoel dat mensen eenheidsworst willen. Massaconsumptie is hier de boosdoener. Wees gewoon diegene die je bent, dat is zoal moelijk genoeg.

Een baksteen
in mijn oog
vertelt boekdelen,
een eerste hoofdstuk
bevolkt mijn neus,
ze loopt rood
aan en ziet
vensters, ik
sluit ze.

Martiaal


Prachtig: enkele dagen geleden had ik het zonne analemma getoond, nu viel mijn muis op de martiale tegenhanger. De achtvorm is veranderd in een ovale. Mars zit dus met een eitje. Het heeft allemaal te maken met de stand van de zon en de asbeweging van de rode planeet.

Ik sta op
Mars rond, de
zon vertelt me
gaatjes in mijn
hoofd, de tijd
draait stil
en verpulvert
mijn verbeelding:
de aarde lacht,
de maan zalft.

29 december 2006

Digitaal

De technische evolutie is niet tegen te houden. Iedereen loopt reeds rond met een mobieltje en voelt zich naakt als hij of zij het kleinood vergeten is. Computers reikhalzen naar ongeëvenaarde figuraties en 'verloren lopen' behoort tot het illustere verleden dankzij de GPS. Ook het tv-wezen ligt aan de voeten van de digitale dictator. Via een mooie aanbieding zijn we plaatselijk ook door de knieën gegaan. Deze ochtend kwam een kwieke installateur het digiwonder installeren. Speelgoed is leuk! Vanavond valt het zwaar te kiezen, het aanbod is groot en verscheiden. Je kunt maar 1 film per keer bekijken, dat doen we dus.

28 december 2006

Citaat


In één zin een goed doorploegde gedachte kunnen verwoorden, vind ik fantastisch. Citaten zijn er bij de miljoenen en sites rond dit onderwerp bevolken het net overvloedig. Ik geef er hier 2 mee: Yuni, The Quotations Page. Ik lees er graag 1 per dag van. Met mate genieten dus, want als je er meerdere na elkaar leest, vergeet je de wijsheid toch. Het lichaam wil voedsel, zo ook de geest! Laatst in een film 'Samsara' een hele mooie gezien: 'Hoe voorkom je dat een druppel water verdampt? Gooi hem in zee.'

Pennenvriend

Ik ben een beetje gek op bureaudingen, vooral pennen, potloden, balpennen... Ze moeten op de juiste plaats liggen en bepaalde schrijvers zijn enkel weggelegd voor één handeling. Zo schrijf ik mijn beste manuele brieven met die ene Watermanpen. Kruiswoordraadsels dienen ingevuld met een bruin balpennetje. Ook kan ik lange tijd aan het uitstalraam van een bureauwinkel blijven mijmeren. Wat een weelde aan variëteiten, vormen, kleuren en prijzen. Het voelt gewoon juist aan om met die welbepaalde schrijfstok die ene handeling uit te voeren. Neurotisch?

27 december 2006

Loenen


Vandaag in Loenhout geweest. In de Dikke Vandale betekent 'loenen', vals spelen. In een tweede betekenis luidt het 'behagen'. In combinatie met 'hout' denk ik dan aan 'valse handel' met hout (wat denkt u dan wel van 'geloen'?). In een ver verleden was de streek aan de Nederlandse grens bevolkt met vele smokkelaars. Zoiets als de Blauwers in de streek rond Haringe. Maar er schijnt een bravere en juistere uitleg te bestaan, het zou om een 'esdoornbos' gaan. Alles was er in gereedheid gebracht om morgen de 'Azencross' te rijden. Toen ik het dorp binnenreed, verwelkomde mij een groot spanbord met dit opschrift. Ik dacht aan een cross met hazen, maar het scheen loos alarm. Het was geen reden om Gaia op de hoogte te brengen. Het was een aankondiging voor de jaarlijkse veldkoers die eraan kwam met alle grote kleppers van het moment: Nys, Vervekken en compagnie. Het hele dorp zal morgen in rep en roer staan, men verwacht een 15.000 bezoekers.

26 december 2006

Tegenlicht



Soms weten we niet dat dingen er zijn, tot we ze getoond worden. Of tot iemand erover begint te praten, ons iets leert, iets aanreikt of de nadruk op iets legt. Soms moeten we iets 3 maal voorgehouden worden tot we het beseffen of begrijpen. Iets ligt zo voor de hand, we zitten er met de neus op en toch zien we het niet. Zoiets wonderbaars is de 'Genenschein': het zonlicht dat 's nachts gereflecteerd wordt op de band van vele kleine deeltjes die tussen onze planeten rondzwerven. We weten dat de zon er in de nachtelijke uurtjes is, maar prachtig toch om haar licht dan te kunnen waarnemen, als een heel zachte sluier aan het donkere firmament.

Ik slaapwandel
met mijn ogen
dicht,
toch verblindt
mij de schijn
van een gesluierde
zon.

Boxing Day


Zoals het de laatste jaren gewoon is, loopt de commerciële kerstperiode van eind oktober tot de dag voor Kerstmis. Geen probleem, de economie dient te groeien en geld moet daarom vooral rollen (we houden nog steeds van de jacht, maar we schieten niet meer met pijl en boog maar met euro's en bankkaarten). Je kunt zelfs je foute kerstcadeau's op Ebay kwijt... Mijn Kerstperiode begint vandaag, op de dag na de verjaardag van ons Kindje Jezus (in Engeland doen ze vandaag de pakjes open, wat een mooie traditie is). Alle geweld is even stilgevallen (straks begint de volgende rush, die naar Oudejaar): het is stil buiten, vooral in de kleine uurtjes en dat doet deugd. Langs deze weg wens ik allen een mooie tijd tussen Kerst en Nieuwjaar: een soort windstilte die de volgende 365 dagen inleidt. Een incubatieperiode waar we tot bezinning kunnen komen over vragen als: wat hebben we, wat willen we, zijn we tevreden? Soms moeilijk te beantwoorden, want we hebben al zoveel. Rest ons de kwestie: zijn we wat we willen zijn? Laat ons vooral genieten en doen waarvoor we hier zijn op deze aardkloot: 'leven'...

Kerstbal

Eenzaam ben ik
de traan aan
de boom, eeuwig
groen is mijn
galg:
ik hang er
elk jaar en
leef nog.

24 december 2006

Op Treden


Voor de eerste keer bezocht ik de Keunekapelle te Sint-Idesbald. Na even gezocht te hebben (ik ben tegen GPS want dat verstoort het geografisch anecdotisch zoeken van een bestemming), kwamen we terecht bij de achterdeur van het tentoonstellingshuis. Via grote treden stapten we het gebouw tegemoet. Schaarse verlichting was onze bondgenoot. Binnenin was een reptrospectieve van een oud-Ieperling, schilder Eugeen Vansteenkiste. Ik had zijn dochter beloofd er eens heen te gaan. Later haalden we te Koksijde een vriend op om het kerstconcert te Oostende (orgel, koor en orkest met samenzang o.l.v. Peter Ledaine) bij te wonen. Mijn kompaan neemt al enkele jaren sommige van mijn optredens op. In de St.-Petrus en Pauluskerk konden we de trap op naar het oksaal, het was er uitgelezen warm. Het concert verliep uitstekend, het publiek was tevreden en wij dus ook. Treden helpen ons naar een hoger plan, muziek is zo'n stapsteen.

Helling:
je nodigt uit
tot betreden,
mijn stijgen
volg je.

Je offert
ruggelings
ten voeten
uit.

Op de top
overzie ik
het slingerend
pad en even
voor afdalen
verlos ik
een zwevend
gevoel.
(een vogel verlaat
mijn cel.)

23 december 2006

Torraj


Dialecten kunnen zeer sappig en o zo verschillend zijn. Enkele kilometers verder en een woord kan reeds een geheel andere betekenis hebben. In de orgelles van vandaag had ik een leerling uit Elverdinge. Ik nodigde haar uit een volgend werk te spelen en ze vroeg me: 'torraj?' Ik kon begot niet zeggen op wat ze doelde. 't Scheen heel voor de hand liggend, haar volgende orgelwerk dat ze wilde spelen (een Preludium van Kellner), is uitgegeven in Nederland. Het boek had voorwaar een oranje kaft (je ziet dat van hier). Wel oranje in het Elverdings blijkt 'torraj' te zijn. Prachtig!

Ana Lemma


Analemma

De aarde danst
zich een paal
rond de zon.

Ze acht zich
Cupido, een pijl
schiet zich in
acht minuten
een bult.

Een jaarstilte
prikt zich
aan de hemel
vast,

de tijd
tekent zichzelf.

Een kraal omhelst
mijn oog en
ziet gestolde
beweging.

Gevangen stam


Tussendoor het boekje over Catherine Verfaillie van Gudrun De Geyter gelezen. Een mooi interview over het leven en het werk van deze West-Vlaamse (we zijn even fier omdat ze in Ieper geboren is), haar terugkeer naar Leuven en haar verlangens naar de toekomst toe. Hoe een toevallige vondst haar leven veranderde en hoe stamcellen haar niche zijn. Het technisch moeilijke is haast poëtisch verstaanbaar uitgelegd, dankzij een goeie interviewer en mits een vloeiende schrijfstijl. 'Van cellen tot daden' (uitgeverij Lannoo) zou iedereen eens gelezen moeten hebben (dat is het in een paar uur tijd). Wetenschap is een kunst, een métier en een noodzaak. Een lange termijnvisie en doorzettingsvermogen is er onontbeerlijk plus een pak ethiek. En een opgave voor het leven, waarin men zichzelf vergeet...

22 december 2006

Gracieuze stilte

Ik passeer veel langs de vaart Ieper-Komen. Bijna altijd gaat mijn oog op zoek naar een eventuele aanwezigheid van een reiger. Die staat daar dan stokstijf in standbeeldhouding langs de oever. Hij (of zij) is de dood in eigen persoon, hij haalt de vissen definitief uit hun eigenzinnige wereld. Plots en genadeloos slaat hij dan toe. Toch is deze harde overlever de gratie zelve. Kalm wiekt hij zich een weg boven de daken. Zijn vleugelslag is een heel trage metronoom voor het melos in mijn hoofd. Enkel zijn stelten passen niet in het plaatje.

Reiger

Tot en met haar rok
Staat ze traag
In het nat.

In een kus
Streelt ze de waterlijn
En omhelst haar
Prooi.

Even had ik
Bijna niets gezien,
In slowmotion
Verplaatst ze
Een poot.

20 december 2006

Erato

Kleefvast
vlinder ik

mijn vleugels

in de warmte

van haar

webranken.


Ze spuit
haar
zuigend gif
in mijn wijnaders,

verwelkte schroom.


Tot een cocon

drink ik
mijn
gevangen vrijheid.

Wachtend ademt

ze mij los,

ik droom me in

een wijdse roes

wakker.

Velodroom

Van tijd tot tijd haal ik mijn stalen ros uit de stal en peddel graag eens een eindje door het omliggende landschap. Fietsen is als wandelen maar dan toch ietsje anders. Het ritme van het landschap is nadrukkelijker aanwezig, je glijdt als het ware door de akkers om je heen en je registreert beter de grote lijnen. De koude wind verfrist ook je hersenpan, ideëen vallen binnen, je wordt er gewoon rustig van. Dromen vormen zich als cirkels achter je ogen. (Feit is dat je ook nog oplettend genoeg moet zijn om geen dwaze dingen te doen in het verkeer.) De einder speelt ook een speciale rol, het geeft een eindpunt aan maar is toch relatief veranderlijk. Het denken en dromen past zich aan aan de grafiek van de omgeving. Een zalig gevoel als je thuis komt, als de lome benen tot rust komen en je in de zetel kunt namijmeren over de afgelegde weg en de opgedane herbronning.

18 december 2006

Oorgetuige


'Oorgetuige' vind ik een mooi poëtische benaming voor een weblog vol interessante nieuwsjes over hedendaagse klassieke muziek. Aankondigingen, interviews worden met zorg gebracht. Soms voelen wij ons, componisten, als marginalen in de maatschappij. We voelen ons reeds kantlijners in de kunsttak 'muziek in 't algemeen'. Een afzetmarkt voor onze creaturen is soms moeilijk te vinden. Nieuwe werken (als ze al ten gehore worden gebracht) , beleven een éénmalige uitvoering. Een creatie betekent vele malen een doodsbericht voor het te spelen stuk. Maar niet geklaagd, we worden nog uitgevoerd en dat is voor een toonkunstenaar, het voornaamste.

Cepia


Gisterenavond vond de proclamatie plaats van de Compositiewedstrijd van de Provincie West-Vlaanderen 2006. Opdracht was een werk te schrijven voor strijker en piano van max. 15'. Op de finale werden drie werken voor cello en piano vertolkt waaronder mijn 'Cepia' (midifile). De jury besliste dat er geen eerste prijs werd uitgereikt, een tweede prijs ging naar Frederick Neyrinck uit Wevelgem (proficiat!) een een derde prijs was ex aequo voor de beide Ieperlingen: Klaas Coulembier en ikzelf. Publieksprijs was voor Klaas. 'Cepia' was eerder een neo-romantisch werk, terwijl de beide andere composities zich bedienden van een modernere toonspraak. Ik vond het spijtig dat de de ingezonden stukken niet kort voorgesteld werden, er was ook geen programmaboekje. Wel waren de instrumentisten zeer gedreven en virtuoos in hun uitvoering. Ik heb uitermate genoten van hun prestatie en het applaus. Ook voelde ik me warm gesteund door de vele aanwezige vrienden.
Hier volgt een korte uitleg over mijn werk: 'Cepia' ontstond als titel uit het samentrekken van de eerste letters van de beide instrumenten. Sepia is een kleur van oude foto's, daarom gebruikte ik vele oudere vormen (sonate, variaties, canon, fuga, burleske...) en een oudere toonspraak (neo-romantisch, jazz...) om deze kleur te evoceren. De sepiakleur wordt gewonnen uit de inktzak van de inktvis: daarom een 4/4-maat en de toonspraak is gerelateerd aan het 8° uur uit de Toonklok van Peter Schat (de inktvis telt namelijk 8 armen).

17 december 2006

Rijm


Het is voor de eerste keer dit jaar, gerijmd. De morgen ligt als in een stille kramp. Er beweegt buiten niets, de bomen houden de adem in, alles heeft een semi-sneeuwige kleur en het ruikt naar kou. Er is geen zuchtje wind en het landschap wacht op meer zon. Warmtestralen zullen het witte jasje verwijderen en de wijdse naaktheid zal verdwenen zijn. Het is een vacuum dat haast op een gedicht zit te wachten, maar er zit ook een soort koudheid tussen mijn oren, 'Lady Inspiration' moet ook nog wakker worden... (Vrouwe Inspiratie is voor mij de bron van waaruit al mijn invallen opborrelen, ik hoef ze niet te zoeken, ze komen vanzelf, ik heb ze enkel op te schrijven en te verwerken. Deze ranke vrouwe kun je vergelijken met de jeugdige dame uit het schilderij van Jean-Auguste-Dominique Ingres: De Bron uit 1856.)

Na enkele uren viel dit in mijn schoot:

Dauwdruppels,
senioren van de
nacht. Gewillig
sterven ze de
morgenstond.

Gekrompen
trillen ze in
hun nopjes
hun blozende Eos
tegemoet.

16 december 2006

Oostende


Deze middag ben ik, samen met mijn zoon Pieter, naar de Petrus & Pauluskerk van Oostende gereden. Volgende week zaterdag speel ik er een orgelconcert en vandaag wilde ik de registratie uitproberen. Het grote Schyvenorgel is een interessant instrument met veel klankmogelijkheden. Het is steeds een genoegen om deze te smaken in de akoestiek en aan de structuren, melodieën en akkoorden van de te spelen composities. De stad was druk en een parkeerplaats werd niet direct gevonden. Een meevaller was de garage die organist Peter Ledaine ons bood, niet ver van de kerk. We oefenden 2 uur en reden daarna de Polders weer tegemoet. Het orgel zal een reisgenoot blijven tot aan het concert. Registers en klankkleuren zullen blijven ronddwalen in mijn hoofd. Het concert van zaterdag 23/12 zal voor mij weer een genoegen zijn, een mogelijkheid om me artistiek uit te drukken op één van de mooiste orgels van West-Vlaanderen.

15 december 2006

Assisi


Toen ik 19 jaar oud was, ben ik op reis geweest naar Assisi. Samen met nog een groep jongeren en enkele volwassenen uit Ieper en verder uit de Vlaanders. Op de foto zie je me als jongeling gitaar spelen. Dit op een klein binnenkoertje van een nonnenklooster te Assisi. Vooral de hitte van die zomer is me bijgebleven. Ook de lichtheid van het bestaan als onbezorgde adolescent. Beelden vallen binnen als de Monte Subasio, kannen ijswater en hopen pasta.
De foto kwam me nu in handen en opende de deur naar een warme vlaag nostalgie. Met dank aan Hendrik Dejonghe voor het kiekje.

Der Wanderer


Ik wandel graag: het is gezond (Margriet Sitskoorn zegt zelfs: 'Drie keer per week gaan wandelen is een heel heilzame, goedkope manier om je brein gezond te helpen houden'.) Al wandelen neem je heel traag de omgeving in je op, het geeft rust en ritme aan je gedachten. Alsof een grote zeef het kaf van het koren scheidt en je structuren aanreikt die je tevoren niet kon vinden. 'Die Gedanken sind frei', toch zijn ze verbonden met alles dat in en om je leeft. Franz Schubert was ook zo'n fervente wandelaar, voor piano schreef hij de Wandererfantasie. Luister eens naar dat typische wandelmotief. De piano kan een medestapper zijn in je gevoelsleven, een instrument is namelijk een spiegel. Wat mooi, even wandelen op de piano in driekwartsmaat:)

Spinnend


Ik heb een grote fascinatie voor spinnen. Ze weven een eigenzinnig web van vele draadjes, zo efficiënt maar vooral mooi, een echt kunstwerk. Zeker als de dauw ermee gespeeld heeft en zijn druppeltjes heeft achter gelaten. Hoe draden tesamen kunnen komen.

Draden

Blauwe elektriciteitsdraden
Honen mij een eentonige
Symfonie, duiven vlerken
Een kortstondig applaus.

Bezit nemen van het
Gehoorde is ongehoord
En plaatst me tussen
Twee stoelen, het gras
Is nat.

Blauwe lijnen
Weven een net,
Een spin zit te
Wachten op die ene
Dag die ik elk

Uur vergeet.

Associaties

Wat is kunst meer dan associaties leggen tussen dingen uit de werkelijke wereld en dit materiaal een structuur opdringen. Verbanden leggen vanuit de eigen creativiteit is een spannende en soms humoristische bezigheid. Een gedicht is niet meer dan het verwoorden van iets dat niet met gewone taal kan gezegd worden, de dichter vervormt en associeert totdat het nieuwe gewrocht die onzegbare werkelijkheid kan betekenen. Een componist groepeert noten totdat die een eigen atmosfeer kunnen weergeven die met niets anders gecreëerd kan worden.
Ik kan moeilijk leven in een wereld waar de materie (doorheen mijn associatief vermogen) niet mag of kan uitstijgen boven zichzelf.

14 december 2006

Ruiken


Eén van de onderschatte zintuigen is 'ruiken'. De neus op een bedachtzame manier gebruiken is een behoefte geworden. Niet alle 'slechte' reuken zijn pejoratief, alles zit tussen de oren. Zoals er lichtvervuiling is, teveel lawaai of luchtvervuiling, is er ook een geurvervuiling. Het overdadig gebruik van parfums is soms ziekelijk. In drukke winkelstraten of in de shops zelf, wordt mijn adem soms afgesneden door té aanwezige, artificiële geuren.
Vooral op aroma's van koffie of wijn, ben ik verzot. We eten en drinken ook met onze neus, we herinneren en oriënteren ons met de neus. 'Neuzen' zou een werkwoord moeten zijn (niet in andermans zaken, maar in het fluïdum van de menselijke atmosfeer).

Wijn


Over wijn zijn zeer veel boeken geschreven, er zijn clubs en praatgroepen. Ik denk dan: men moet er niet over spreken of debatteren, men moet wijn drinken. Ik ben verzot op rode Bordeaux uit de Medoc of Haut-Medoc. Witte wijn zegt me minder omdat ik er sneller van drink dan van rode. Traag drinken is een hobby van me. De wijn heel langzaam in het glas laten draaien, lang ruiken, heel langzaam tot zich nemen en lang in de mond houden vooraleer ik drink. En niet meer dan 1 glas per dag: zalig!
Smaken verschillen, het valt mij op dat ik grote namen niet altijd graag drink, of dat dure flessen even goed smaken als sommige goedkope. Het is een spannende zoektocht, want het aanbod is gewoon oneindig.

Luisteren


We weten het: kunnen luisteren in een gesprek is goud waard. Communiceren is een hele moeilijke hobby:) Maar ik luister ook graag naar veel muziek. Is muziek niet een soort spiegel waardoor je met jezelf kunt gaan praten?
Alle stijlen zijn goed, als het maar kwaliteit
is.
Vooral klassiek (alle periodes) draagt mijn interesse weg, maar de laatste tijd ook jazz en goeie pop. Muziek is herinnering, er plakken aan zoveel liedjes emoties dat ze elk jaar zwaarder worden. Proust is niet ver, je kunt zo op de maat van een wijsje een tijdsmachine instappen en je ver weg wanen. Al geluisterd naar het Hallelujah van Buckley (perfecte gitaarbegeleiding!)?

Weelde

Ik leef graag in weelde, niet direct materiële weelde, maar geestelijke. Ik doe graag een veelheid aan dingen. Zo lees ik momenteel 2 boeken. Dit tegelijkertijd bezig zijn met verschillende zaken is boeiend, inspirerend en spannend. Naast de historische roman lees ik 'Klamme Handen' van Thierry Deleu. Dit boek werd op vrijdag 08/12 in de bibliotheek te Harelbeke voorgesteld aan het publiek door Peter Wullen. Het is een psychologische roman. Eens zien wat het wordt. Na het lezen schrijf ik een klein commentaar richting vriend Thierry. Het was Thierry die me op een (bewust) dichterpad heeft gezet. Ik dichtte wel zo af en toe, maar nam dit zelf niet au sérieux. Na wat aandringen kon ik niet meer om mezelf heen.
* Op poëtisch vlak ben ik op zoek naar de juiste woorden voor 9 Nachtgedichten. Die zal ik gebruiken in een orgel- en improvisatieconcert te Alden Biezen in augustus 2007.
* Op mijn compositorische akker vind ik de juiste nootjes voor een werk voor orgelsolo. Ik mag daar nog niet veel meer over vertellen, want het is een inzending voor een compositiewedstrijd. Reikhalzend kijk ik ook uit naar volgende zondag. In het Concertgebouw te Brugge zal mijn werk voor cello en piano (Cepia) opgevoerd worden in het kader van de Provinciale Compositiewedstrijd 2006. Ik ben al reuzeblij dat het wordt uitgevoerd.
* In mijn map van orgelbezigheden zitten enkele kerstpartituren (Dubois, Peeters, Sain-Saëns, Bartmuss en Andriessen zijn de gelukkige componisten) voor een concert te Oostende.
* De beiaard ligt wat stil daar het seizoen maar terug opstart in april 2007. De klokken zijn niet naar Rome, ze klingelen alleen wat op afstand.

Heel Al



Mijn fascinatie voor het heelal is enorm. Elke dag bezoek ik volgende site; de foto's die op heden gegenereerd worden, zijn fabuleus. De oneindigheid, het potentieel aan energie en de schoonheid van dat Al, slagen erin me elke dag te vloeren. Ook laat ik me elke dag een mailtje toesturen vanuit 'Allesoversterrenkunde.nl'. Om de sterren in levende lijve te zien, laat ik er wel mijn slaap niet voor. Bij avondwandelingen tuur ik af en toe eens naar Mars, Venus of naar Vrouwe Maan. Ik voel me dan thuis op ons uiterst kleine aardbolletje dat maar een onooglijke fractie is in de immensiteit die ons al eeuwen heeft opgeslokt.

Historisch


Ik ben een liefhebber van historische romans. Dit komt door mijn fascinatie voor de Europese geschiedenis. In mijn humanioratijd ging alle informatie in de geschiedenisles zowaar het ene oor in en het andere oor weer uit. Ik kon niets vastknopen op de tijdsschaal of me oriënteren in het kluwen van familiale verbintenissen tussen vorstenhuizen. Het is nog niet straf verbeterd, maar alle beetjes helpen. Mede door het lezen van deze boeken, voel ik me bewuster in de tijd leven: de geschiedenis herhaalt zich, toch?
Praktisch ben ik nu bezig met een trilogie over Catherina de' Medici, koningin van Frankrijk in de 16° eeuw. Het boek werd reeds in 1952 geschreven door Jean Plaidy, maar leest nog steeds als een (boemel) trein (ik laat niet toe dat de snelheid mijn verstand benevelt:).

13 december 2006

Peter

Ik maak graag vrienden onder kunstenaars. Onze streek staat bol van deze rare aardbewonders. Eén ervan is Peter Wullen, zijn weblog wil ik hier graag linken. Ik heb nood aan zo'n mensen, wezens die op een gelijke manier aan uiting doen. Emoties, gedachten in kunstwerkjes gieten en dit doen uit overlevingsdrang. Ze zijn hartstochelijk, niet te stoppen, twijfelen veel aan zichzelf maar geven niet op. Je kunt alles aan hen kwijt, ze respecteren je in wat je doet. Zulke mensen zijn onmisbaar.

Mozart compleet


Het zal je wel niet ontgaan zijn dat 2006 het Mozartjaar was, Amadeus vierde zijn zoveelste sterfdatum op 05/12. Er moeten enorm veel geïnteresseerden zijn want de website waar men alle partituren van het wonderkind gratis kan downloaden, slaat blozend rood tot achter de oren. In de eerste 2 uren van het online-leven van deze site, waren er maar liefst 45.000 hits. Je zou voor minder tilt slaan.
Dus wacht nog een beetje vooraleer je je muis richting Mozarteum schuift.

Componerend Vlaanderen


Enkele jaren terug bundelden Vlaamse componisten zich in een vereniging: ComAV (Componisten Archipel Vlaanderen) onder voorzitterschap van Lucien Posman. Het kon zeker geen kwaad er lid van te worden en een steentje bij te dragen om het componeerschap in ons kleine landje voor het voetlicht te brengen.
Vandaag verneem ik dat één van de nestors onder onze leden (en een leraar uit mijn conservatoriumtijd - vak muziekanalyse) overleden is: Lucien Goethals.

12 december 2006

Blogje

Een log
blok aan mijn
been wordt
vederlicht, ik
surf met
een virtuele wind
huiswaarts, een
spin voel ik me
in een wachtend
web.

Ridder

Sedert enkele jaren ben ik lid van een virtuele Ridderorde: zie http://www.knightsrazor.com/ Surf er eens heen en bestel onze eerste CD-rom! http://www.knightsrazor.com/razorsedge.htm#uitgaves
Lees de recensie!

Het HemelBed


Ik woon in de Westhoek, de broekzak van België, maar een o zo mooie streek. Het is voor mij een bron van inspiratie, een long voor mijn artistiek werk. Jaren terug startte ik een e-zine rond de cultuur van deze streek.
Zie: http://www.westhoek.be/info/ned/cultuur/HetHemelbed/overzicht.htm
Elke maand worden er culturele evenmenten becommentarieerd.

De nood te publiceren

Als schrijver (dichter) heb je steeds de nood gelezen te worden. Je bestaat bij de genade van het lezen. Gelezen worden, is een must. Als componist (die ik ook ben) wil men ook gehoord worden; als muzikant van allerlei instrumenten is dit niet zo moeilijk voor me.
Gelezen worden is echter wat ingewikkelder, want poëzie is een marginale kunst geworden.
Daarom dit blog. Het is misschien een tijdszonde, dat bloggen, maar meezeilen op een mainstream kan ook zijn voordelen hebben. Nadelen kunnen gefilterd worden. Alvast dan hier mijn webspot waar reeds enkele gedichten online staan: http://users.pandora.be/geloen/poezie.htm