Soms weten we niet dat dingen er zijn, tot we ze getoond worden. Of tot iemand erover begint te praten, ons iets leert, iets aanreikt of de nadruk op iets legt. Soms moeten we iets 3 maal voorgehouden worden tot we het beseffen of begrijpen. Iets ligt zo voor de hand, we zitten er met de neus op en toch zien we het niet. Zoiets wonderbaars is de 'Genenschein': het zonlicht dat 's nachts gereflecteerd wordt op de band van vele kleine deeltjes die tussen onze planeten rondzwerven. We weten dat de zon er in de nachtelijke uurtjes is, maar prachtig toch om haar licht dan te kunnen waarnemen, als een heel zachte sluier aan het donkere firmament.
Ik slaapwandel
met mijn ogen
dicht,
toch verblindt
mij de schijn
van een gesluierde
zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten