Zarathoestra is een naam die een belletje doet rinkelen. De film '2001: A Space Odyssey' van Kubrick begint met het trompetsignaal uit het gelijknamig symfonisch gedicht van Richard Strauss. Een componist die van zichzelf zei dat hij alles kon verklanken, zelfs de rosse tint van het haar van een jong meisje. Via het boek van Bob Mendes, de 'Kracht van het Vuur', kwam ik tot Friedrich Nietzsche. Ik wist wel dat het opus 30 van de Duitse toonmeester over deze Perzische profeet ging, maar zoals veel klassiekers: ik weet er iets over maar heb ze nog nooit gelezen. Via het Gutenberg-project kan men gratis oude boeken downloaden. Dus niet geklaagd, ik lees het nu in een oude Engelse vertaling. Het heeft wel iets, oude woorden gevangen op mijn scherm. Spijtig is het geen vermolmd papieren exemplaar, het had nog meer mysterie gehad. Maar traag lezen is de boodschap, genieten van de vele lichtvoetige wijsheden, vervat in zware one-liners.
Een opengereten tong
doorklieft zijn hersenen,
een appel is hem te rood
en hoeven te zwart, water
lijkt geen brug, enkel een
staf is een aandeel tot
de zon, ze beeft bij
het zien van de maan,
ik blijf halverwege
staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten