Eergisteren had ik de kans om in een deelgemeente van Ninove een rariteit op de kop te tikken. Een orgelbouwer ging er op pensioen en zijn atelier stond klaar voor leegstand. Eén der laatste overlevenden was een harmonium met twee klavieren, een pedaal en een windmolen. Op zich dus een vreemd en uniek instrument. Met vereende krachten werd het naar Ieper gehaald en uit elkaar genomen (wat veel voeten in de aarde teweeg bracht). Toch staat het nu op het oksaal van de Capucienenkerk na te hijgen. Ik hoop het in de komende maanden speelklaar te krijgen, dankzij de kundige hulp van een naarstige bij. Het instrument is een Henri-Mathisse Balthazar-Florence (slaapt de zwarte koning bij de blanke verpleegster?) en is zeker 100 jaar oud. In oorsprong bestond het zonder pedaal en werd later omgewerkt door de firma Joris. Wanneer de windvoorziening aangekoppeld kan worden, zullen we maar eerst dan horen welke stem deze vogel in zich draagt. Ik hoop op het beste. En als dit zo is, kan ik er de grotere orgelliteratuur op spelen, wat mijn uiteindelijke intentie is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten