Ga op wandel, neem geen gsm mee, neem een route die je niet direct naar huis brengt, neem geen horloge mee en ga gewoon op stap. De tijd zal rekbaar lijken, niet direct maar na een poosje. Je neemt de omgeving trager in je op en je gaat details zien. Het landschap, de huizen bekijk je anders en onopgemerkte kleinigheden worden belangrijker. In de grachten ontwaar je een waar aanbod aan aalerhande drankverpakkingen, rookmiddelen en andere rommel. Alsof een groot warenhuis aan de kant van de weg reclame maakt. Onvoorstelbaar wat mensen na hun dagtaak over hebben en toch nog de tijd vinden om het daar achter te laten. Een ware metgezel is de wind en de vogels. Graag was ik een boom geweest: de wind vertelt je al zijn geheimen en de vogels nemen ze mee op hun vlucht. Het zwerk is een constant wisselend schilderij, wolken meten zich aan de eigen stemming. Geluiden van kabbelend water maakt je van binnen nog stiller. De kadans van je beider voeten is de maat van je denken en voelen. Met me mee droeg ik 'De Vriendschap van Palmen, de eerste 150 bladzijden zijn heel stroef, de laatste 150 lezen als een sneltrein. De woorden zijn een stille tang die je naar het hoofdthema brengt: verslaving. Misschien lijkt dit je de eenzaamheid. Toch is wandelen een verademing...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten