16 april 2009

Tussen klokken

Vandaag voor de eerste keer als stadsbeiaardier de toren beklommen van de Sint-Bertinuskerk te Poperigne. Mijn wapens waren 4 sleutels aan een houten klokje als sleutelhanger. Mijn zoon Jan was mee om enkele foto's te schieten. De klokkenkamer is ruim genoeg maar er was te weinig licht (te veel regenwolken). Buiten onder de klokken was er meer licht maar minder ruimte. Je moet je er klein maken tussen alle draden en verbindingen. Toch is het er knus tussen die bronzen monden die door hun zwaarte rust uitstralen (4380 kg in totaal). Op de klim de trappen geteld: 204 stuks. Tijdens het verlaten van de kerk zijn we nog even gaan piepen bij de orgelbouwers van firma Schumacher uit Eupen die het gerstaureerde orgel aan het opzetten zijn. Hun taaltje is een amalgaam van Duits en Frans, erg sappig. Het wordt een kolos met voorwaar een 32-voets register in de dispositie. Het instrument zal op het einde van dit jaar terug kunnen spelen na een inactiviteit van meer dan 15 jaar.

1 opmerking:

Bart zei

wanneer ik de klokken van mijn geboortestad Poperinge hoor, dan slaat mijn hart wat vlugger! In Ieper mocht ik al je mooie spel bewonderen, ik droom ervan om het misschien ooit ook eens te doen. Is het wat te vergelijken met orgelspel?
Amaai een 32 voet in het orgel van st Bertinus, jammer dat de windlade nu niet voldoende is... ik kan niet wachten om je bezig te horen en zelf nog eens te spelen op dat orgel waar ik mijn eerste missen nog op gespeeld heb op mijn 17 jaar! Ik herinner me 3 klavieren en nogal wat tongwerk. Zeer benieuwd....