Van alle klokken thuis

De afgelopen week mocht ik op de grootste beiaard van het land (Romboutstoren te Mechelen) concerteren. Het is van het einde van mijn studententijd dat ik er nog kwam. Een beklimming van 450 trappen leidt je naar de cabine. Er is nog niet veel veranderd, enkel de elektronische bediening van het automatisch spel is er verdwenen. De oude trommel die de oude beiaard bedient, loopt weer gesmeerd en de rammel die elke 7.5 minuten een stukje speelt, weerklinkt weer van op de oude klokken waar Jef Denyn nog op speelde. De dag erop kon ik te Laren (in Noord-Brabant te Nederland) nog een concert spelen. Daar hangen de klokken in een kleine kerktoren laag bij de grond. Het contrast kon niet groter zijn: het 40-ton zware instrument te Mechelen en het kleine spel te Laren. Toch kon ik op beide plaatsen ongeveer hetzelfde porgramma tot klinken brengen. Volgende week speel ik een orgelconcert in de Abbaye St.-Marie te Arles sur Tech. Oude renaissance- en barokmuziek staat er op het programma. Ondertussen bracht ik een bezoek aan het nieuwe hybride-orgel te Westouter. Ik mag het op 25 september inspelen. De verbinding tussen een oud pijporgel en een nieuw elektronisch orgel beviel me wel. De klankkleuren van beide orgels (die bedient worden via eenzelfde klavier dat me toch nog wat te zwaar over kwam) mengen zich goed met elkaar. Hiernaast nog een foto van op mijn Rembrandt thuis, illustratie bij het vorig artikel waar de foto's aan de muur me maar na een paar dagen waren opgevallen... (muziek spelen vergt dus wel deglijk concentratie:).