Tussendoor het boekje over Catherine Verfaillie van Gudrun De Geyter gelezen. Een mooi interview over het leven en het werk van deze West-Vlaamse (we zijn even fier omdat ze in Ieper geboren is), haar terugkeer naar Leuven en haar verlangens naar de toekomst toe. Hoe een toevallige vondst haar leven veranderde en hoe stamcellen haar niche zijn. Het technisch moeilijke is haast poëtisch verstaanbaar uitgelegd, dankzij een goeie interviewer en mits een vloeiende schrijfstijl. 'Van cellen tot daden' (uitgeverij Lannoo) zou iedereen eens gelezen moeten hebben (dat is het in een paar uur tijd). Wetenschap is een kunst, een métier en een noodzaak. Een lange termijnvisie en doorzettingsvermogen is er onontbeerlijk plus een pak ethiek. En een opgave voor het leven, waarin men zichzelf vergeet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten