Ik heb een grote fascinatie voor spinnen. Ze weven een eigenzinnig web van vele draadjes, zo efficiënt maar vooral mooi, een echt kunstwerk. Zeker als de dauw ermee gespeeld heeft en zijn druppeltjes heeft achter gelaten. Hoe draden tesamen kunnen komen.
Draden
Blauwe elektriciteitsdraden
Honen mij een eentonige
Symfonie, duiven vlerken
Een kortstondig applaus.
Gehoorde is ongehoord
En plaatst me tussen
Twee stoelen, het gras
Is nat.
Weven een net,
Een spin zit te
Wachten op die ene
Dag die ik elk
Uur vergeet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten