Soms ga ik eens praten met oudere mensen, senioren genaamd. Die spreken graag over vervlogen tijden. En we leven nu ook in snel voorbij vliegende jaren. Vroeger hielden tradities lang stand, nu zijn het items in geschiedenisboeken, letter geworden rites, we lezen over gewoontefossielen. Het is alsof er doorheen de jaren gordijnen, mistige wolken en schemerige voiles over de gebeurtenissen zijn gevallen. We zien van heel ver iets, de contouren zijn vervaagd en we weten niet meer wat juist de ware inhoud ervan was. Daarom hebben we van tijd tot tijd verrekijkers nodig, haarscherpe loepen die ons het verleden wat bijstellen.Een haarscherpe lens
brokkelt bij
elke klokslag verder af
en breekt haar nek
bij het doen en
laten, een kijkend
oog zweeft en ziet
bijziend het heden,
een groothoek
staat nukkig gestraft
en verliest het helder
zicht bij het avond-
gloren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten