14 april 2007

To feel or not to feel


'Je pense donc je suis' is een mooie oneliner. Mij vergaat het meer als de titel hierboven. Zoals mijn longen zuurstof nodig hebben, heeft mijn zieltje kunst nodig. Bij het creƫren wordt 'Le cerveau' wel gebruikt maar de alleenheerser is het gevoel. Als ik componeer of gedichten schrijf, staat de deur naar de emoties wagenwijd open en worden de ingevingen door de ratio geordend (al is dit soms maar voor 50%). In mijn nopjes voelde ik me dus alweer op de opening van de tentoonstelling 'taal&teken' in de westervleugel van de Lakenhalle. Daar vierde 'Ambrozijn' vzw gisterenavond zijn 25-jarig bestaan. Er werd een link gelegd tussen de vele kunstwerken en evenveel gedichten. Op het werk van Jean Paul Vanhove mocht ik een gedicht voorlezen. Op deze momenten waar het kunstvolle hoogtij viert, is er een positieve vloed aanwezig. Openheid en tolerantie krijgen er alle vrijheid. De ebbe is een mooie beweging. Er is niets aan te doen, ik weet het, na vloed komt ebbe.

Geen opmerkingen: