15 november 2007

Kleur

De verscheidenheid aan kleuren fascineert me. Sinds ik weet dat componist Olivier Messiaen zijn akkoorden een kleuren meegaf, ben ik de harmonie in de muziek anders gaan bekijken en aanvoelen. Het is natuurlijk een heel subjectieve benadering. Maar zo'n indeling is noodzakelijk. Het is broodnodig om de grote verscheidenheid die in een bepaald gegeven aanwezig is, te kunnen benoemen. Catalogiseren is dan een must. Dit is ook zo met geuren. Het kan ook een manier zijn om het menselijk innerlijk te benoemen. Zie maar eens wat de bonte kleuren van de herfst voor een mens kunnen zijn. Een herfstwandeling in een bos lucht een mens op, de schakeringen van groen, bruin en geel geven rust. Bezoek eens op een doordeweekse ochtend het bos aan de Kosmos op de Rodeberg. Je bent gegarandeerd alleen, zelfs het gebouw zegt je niets terug. Oranje aanplakbiljetten zeggen dat er verboden toegang is. De zwemkom is helemaal kapot en struiken overwoekeren de paden. Zelfs het dalende pad erheen is helemaal verzakt en de natuur palmt het zienderogen in. Het bos is er verlaten, geen dier te zien buiten het opvliegen van wat duiven, het gekras van kauwen en het bewegen van je eigen verre schaduw. Een koppel meesjes scheert rakelings over je heen en wachten even op een omgevallen boom. Dan springen ze weer weg, het gebladerte in. De wind doet die bladeren plots in crescendo briesen, een klein beekje klatert de helling af. Lichtinval creƫert schilderijen om je heen. Paddestoelen op vergane bladeren geuren nat. Op een top hoog uit boven de bomen staart je een adembenemend zicht op de streek je aan.

Geen opmerkingen: