MI

Ik blijf even talmen bij boeken van Connie Palmen. Na 'Lucifer', lees ik nu 'I.M.': een cocktail van reizen, verknochtheid aan het leven en de liefde, filosofie, literatuur en schrijven, de dood. Reeds ligt 'De Wetten' klaar om de estafette te vervolmaken. 4 x 100 m, ik zoek dus nog een vierde boek.

Facelift

Van één van mijn kinderen kreeg mijn website een facelift, eens gaan kijken doet geen pijn aan de ogen.

Lychnis

'Brandende Liefde' heet deze bloem en al lezend in het gelijknamig boek van Jan Wolkers, was ik wel eens benieuwd hoe die eruit zag. Het verhaal gaat over een leerling schilder die Franse les komt volgen bij een oudere dame. In het huis zijn 4 verdiepingen en op elke etage huist een generatie: een stokoude chirurg, een middeloud koppel (violist en zijn knappe vrouw), de lerares (dochter van de chirurg) en de hoofdfiguur in het souterrain. Elkeen komt te poseren voor de schildersezel. Hilariteit alom met een licht snuifje erotiek.

Galg

Het bos is een plaats waar bomen alleen zichzelf naast zich dulden. Sommige laten zich begroeien door een sok van mos of klimop. Verder is het er stil en genadeloos rustig, alleen vogels zijn je metgezel in een wit getekend landschap. De Galgebossen zijn nu nog maar een klein domein, vroeger moeten die wouden zich over heel West-Vlaanderen uitgestrekt hebben. Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren er soldaten geposteerd nabij de 'Dirty Bucket'. Je stelt je dan voor dat ze daar overnachtten onder een geteerd zeil in zo'n ijzige, zwarte nacht met het kanongebulder op de achtergrond. Wij wandelen eens een poosje rond en rijden in een warme auto terug huiswaarts. Wat een luxe even te hebben kunnen uitblazen...

Opa

Op 21/12/07 om 11.14 is Ragnar geboren. Ik ben met de slag gegroeid en bevordert tot 'groot'vader...

Palm

De laatste dagen riekt mijn huis naar sulfer. Ik heb de Lucifer van coryfee Connie Palmen aangestoken en hij ligt te veuzen in mijn schoot. Ze heeft het hier over een hypothese over een deel van het leven van Peter Schat, een Nederlandse componist die de Toonklok uitvond. In deze roman komen fictie en werkelijkheid heel dicht bij elkaar en zo onstaat er frictie. Ze schiet voorwaar niet met losse flodders en tijdens het lezen vraag je je telkens af 'waarom juist dit thema?' Waarom een kunstbroeder onderuit halen?

Geminiden

1.
Deze woorden
zonder blad
maar enkel
licht verstoorbaar
op dit beeld
gezet, leest
niemand. Ze
klinken niet
en spreken
onhoorbaar van
eenzaam papier-
geritsel dat traag
gebald de hemel
scheert. Vonken
vallen dof
in een lege
prullenbak.

2.
Indianentweelingen
spelen engelen-
western, met kussen-
vlokjes schieten ze
gaten in het
zwerk. Niemand
hoort hen, het
zijn blindgangers
met witte stok, ze
weten feilloos hun
gelijnd doel: tekst-
ballonnen zonder
letter.

3.
Nachtelijke streepjes
heten warm en
onderlijnen een
wazige maan aan
niets vermoedende betekenis.
Ze weten niets
dan vergankelijkheid,
het zwart
weent zich een wegel
weg.

Toneelt

Het stuk
van deze
toneelschrijver
is stuk:
de brokken
van acteurs
breken door
er naar te
kijken, als
toeschouwer
breek ik
op.

Fuga

Sinds lang
krijg ik weer eens
een eerlijk antwoord
van je, al is het
een uitvlucht met
een te korte
actieradius.

De scheervlucht
duurt maar even,
ogen volgen in
een spervuur van
stiltes, woorden.

De Wil om Weelde

1/

Ik kom terug
Van weelde
En houd me
Vast aan een
Leeg gevoel.

Het op een
Minimum doen
Aankomen, werkt
Helend: een wonde
Die vanzelf
Geneest.

Een weelderig
Gevoel, anders,
Op die lage
Hoogte.

2/
Een vacuüm zuigt me
Naar buiten, de nap
Zit in mijn
Borst.

Een wandeling komt
Naar boven en
Vervult een hiaat
Met geruisloze
Woorden.

Een weelde aan bewegen
Overmant.

Façade

Ik houd
Mijn eigen
Sjofele uiterlijk
Voor mezelf en de anderen:
Ze zien wat ik in hen
Voel.

De pafferigheid van
Make-up is een vitrine
Vol schoensmeerartikelen,
Een etalagepop maakt zichzelf
Op.

Puur natuur is
De waterspiegeling van
Een ongelovige
Narcissus.

Dagen

1/ Elke dag
is een warm gerecht
dat gisteren mijn
koud geworden morgen
wordt.

Het blad
van de dag
wordt geel verbleekt
bij een schijfje
zwarte nacht in
mijn leeg lopend
uurglas.

Het nu
telt de dagen
die er waren.

2/ Er ligt iets
te smelten op
mijn tong, er
loopt sap langs
de muren van de
kamer.

Ik smaak traag
de geur van
gesmoord geluid,
het verleden ademt
een trage dag.

Stokhuis

RIP Karl-Heinz Stockhausen.

Verlaat November

Na een dood
lag een week te
weken, te klagen
van het weeklagen,
een wee vol klachten
te wachten op nog
een week vol lagen
van wachten.

Emmer

Momenteel lees ik een boekje van Kristien Hemmerechts. Van op tv kan ik haar niet luchten: ze is te veel combatieve vrouw, hard en onmeedogenloos in haar kritieken, te snedig, feministisch. Ze kaatst... Toch zijn haar schrijfsels zeker de moeite waard. Neem nu 'Als een kinderhemd': generaties verlies komen er in voor. Allemaal mooi op een rijtje, het één na het ander. Haar stijl is geheel anders dan haar publieke persoon, al valt er soms een geniepig lichtje door een kleine kier. En toch zijn de bladeren van een heel zacht soort papier.

Fata morgana

Sommige presentatoren denken te moeten zingen, sommige acteurs ook. Zelfs het omgekeerde is mogelijk. Kwaliteit doet er niet toe, hetgeen men ziet, is belangrijker. Vooral als het gaat om 'celebrities', die kunnen alles. Als hun impresario maar zegt dat het goed is voor hun bankrekening, zijn ze tot alles in staat. Ook grootacteur Anthony Hopkins...

Gel

In de Rode Pomp te Gent, ging gisterenavond het eerste ComaV-concert door. Meer dan 50 Vlaamse componisten leverden een klein werkje af dat door het Spectra-ensemble werd vertolkt. Ik leverde ook mijn bijdrage, een stukje 'Gel' voor 7 instrumenten (fluit, klarinet, vibrafoon, piano, viool, altviool en cello). Het bleef maar voor anderhalve minuut plakken. De titel distilleerde ik uit mijn achternaam. Het residu was de moeite waard, het restafval niet. De concertzaal zat propvol, we hebben ervan genoten. We zaten meer dan twee uur vastgepind in een caleidoscoop van Vlaamse hedendaagse klanken. Meer van dat mag zeker.