Aan/Uit

Adriaan van Dis vertelt me in zijn boek 'De wandelaar' hoe hij omgaat met een in zijn schoot gevallen hond. In de straten van het brandende Parijs maakt hij kennis met zijn eigen onvermogen en schuldgevoel tot de mens 'sans papiers', de clochards en daklozen. De hond kan overal mee overweg en vindt bij iedereen soelaas terwijl de ik-figuur blijft aanmodderen in zichzelf en alles aan zichzelf ziet voorbij gaan, ondanks goede bedoelingen. Het boek oogt ook mooi, het lettertype nodigt uit tot lezen en vooral de prachtige paginanummers nemen een interessante plaats in. Frankrijk lijkt versuft geslagen onder de moker van het Sarkozy-Bruni-koppel. Onderuit de hamer van het euthanasie-vraagstuk geraken lijkt ook een probleem, zie de film 'Il y a longtemps que je t'aime'. Mooie verfilming van het stille gevecht in de binnenste cirkel van een euthanasiestorm, sereen gespeeld door een sublieme hoofdfiguur.