De beiaardier

Enkele maanden terug kocht ik in De Sleghte te Brugge het boek van Georges Rodenbach, 'De beiaardier' uit 1898. Het is uit het Frans vertaald in een smaakvol maar modern Nederlands. Ik verwachtte een oubollige stijl met veel bombastische vertellingen. Niets was minder waar, het leest vlot, is structureel heel goed opgebouwd en is vooral niet te breedvoerig. De schrijver toont een voorkeur voor details en bouwt zijn verhaal op rond associaties en allegorieën. De kersverse beiaardier van 'la ville morte' en tevens architect (en hier moet ik spontaan denken aan Frank Deleu, die deze maand werd aangesteld tot nieuwe carillonneur van het Venetië van het Noorden ter vervanging van Aimé Lombaert, die op een welverdiend pensioen vertrekt), wordt verliefd op de toren en op de dochter van een vriend. Innerlijk komt hij hierdoor zichzelf tegen. Heerlijk is het feit dat dit boek je terug trekt naar een tijd meer dan 100 jaar geleden. De manier van leven was anders en toch ervaar je dat mensen nog niet veranderd zijn. Ze leven met dezelfde problemen en worstelen met dezelfde emoties.